Reflectie
4 november 2008 (werkgroep)
Gedaan
Een krachtoefening om mee te beginnen; de een duwt de ander weg, de ander
probeert de ander tegen te houden. Na enig gepuzzel over hoe we allemaal twee
sessies konden doen met de beschikbare banken en andere mogelijkheden, hebben we
een dat in ruim een uur gedaan. Anja en ik moesten een beetje improviseren. We
zijn in de keuken op de tafel gaan behandelen, waar we halverwege verzocht
werden naar een andere plek te gaan. Ook de rest van de groep moest weg en kwam
naar onze kamer, waar we tot slot met elkaar de ervaringen hebben gedeeld.
Beleefd
Anja had moeite om 'aan te komen' en dat was meteen een mooie hulpvraag. Omdat
er geen andere ruimte was dan de keuken, besloten we op de keukentafel de
aanraking te doen. Opvallend was dat mensen die de keuken inkwamen daar iets
ongemakkelijker mee omgingen dan wij. Ondanks een beetje spanning (hartslag) kon
ik goed zijn en contact maken met Anja. Ook onderzochten we de grens van
'ondersteund' en 'benauwd'.
Toen ik op de keukentafel lag, werden we toch verzocht naar een andere plek te
gaan. Ik ging daar vrij snel in mee, omdat ik me dat wel kan voorstellen. Ik heb
dat niet als storend ervaren, kon goed aanblijven en de sessie oppakken waar we
gebleven waren. Ik herkende zowel de oprichtende aanraking van 'ga er maar voor'
als de drukkende aanraking van 'ik moet iets doen waar ik geen zin in
heb', die op dit moment beide aanwezig zijn.
Bijzonder aan de gezamenlijke afsluiting vond ik het gevoel om aan een
vergadertafel te zitten met 'gelijkgestemden'; eens wat anders dan op mijn werk
nu.
De vertaling naar het OWS hebben we niet samen gedaan. Ik merk dat we daar
in de werkgroep nog weinig mee doen, terwijl ik dat wel meer wil.
Geleerd
- Het gevoel van bewust onbekwaam had ik nu veel minder, ik ervaarde meer
vertrouwen in mijn eigen kunnen. Als ik goed naar mezelf en de ander luister
komen de mogelijkheden en ideeën vanzelf.
- Nieuwe blik op de definitie: Het gaat om de ontwikkeling van de mens, maar de
aanvliegroute is een praktische hulpvraag. In de behandeling ben je in het hier
en nu en ga je in op de manier waarop de cliënt nu in het leven is. In de
intake mag je best de grenzen wat actief opzoeken om een helder beeld te
krijgen.