Reflectie
27 januari 2009 en begeleidinggesprek Anneke
Gedaan
Psychopathologieles, met daarin een rollenspel waarin ik therapeut was en Alphons een 44 jarige depressieve vrouw (en best geloofwaardig!) . Aan het eind van het tweede deel van de les heb ik een begeleidingsgesprek met Anneke gehad. ’s Middags kregen we feedback op de praktijktoets en een korte toelichting op de literatuur over relationele patronen en de therapeutische relatie van Anneke. Vervolgens deden Jos en ik reflectie volgens het model van Korthagen in 4 stappen vrij vertaald: (1) Wat gebeurde er? (2) wat ben je bewust geworden? (3) welke alternatieven zijn er? (4) hoe ga je het in het vervolg doen. Ter afsluiting gaf iedereen een woord aan de dag. Mijn woord was inspiratie.
Beleefd
Inspiratie, energie, enthousiasme. Dat heb ik beleefd. Een tijdje heb ik minder aandacht voor hapto gehad en door deze intensieve dag voel ik het weer stromen. Ik heb het idee dat ik weer meer focus heb, is het alsof de dag alle ontwikkelingen weer heeft gebundeld. Vooral het gesprek met Anneke en de feedback op de toets geven daarmee richting aan het laatste deel van dit studiejaar. In de reflectieoefening met Jos vond ik verdieping van een van de leerpunten voor de komende tijd: nog meer in verbinding met mezelf blijven.
Gek vond ik wel dat ik dinsdagavond dacht, ‘ik zou morgen vrij willen zijn, na zo’n intensieve dag’. Dat heb ik niet gedaan en woensdag voelde ik me ook wel laag in energieniveau. Ik weet niet zo goed waardoor dat komt, maar is wel iets om op te letten.
Geleerd
 | De balans tussen cognitie en emotie wordt steeds gelijkwaardiger. Ik ervaar en Anneke ziet dat ik minder dan in het begin van het jaar ‘uit’ ben. Ik sta beter in verbinding met mezelf en daardoor ook met anderen. Op ‘cognitief’ niveau gaat het goed. Het rollenspel met Alphons bevestigde dat voor mij. Ik voer het gesprek rustig, neem de tijd, stel goede vragen en vaar mijn eigen koers. Mijn grootste leerpunt zit in het meer inbrengen van mezelf, de ander laten voelen wie ik ben. Ik wil meer oprecht mezelf zijn en handelen naar wat overeenkomt met mijn gevoel. Ik voel dat ik dit al veel meer doe dan vorig jaar. Op die momenten voel ik me stevig en kan vanuit mijn kracht verschillend reageren. Ik wil dat dit nog meer een continue basis vormt. |
| Wat gebeurt er op de momenten dat je uit de verbinding met jezelf bent?, vroeg Anneke. Als iets mij dan raakt , voel ik me overvallen en ben ik niet in staat te reageren of reageer ik sociaal wenselijk. Dan is het net of ik in een soort moeras terecht kom, waar ik moeilijk uit kan komen. Dan zit ik in een ‘intern proces’ waardoor ik meer naar binnen ga en mezelf afsluit in het contact met anderen, uit de verbinding ga. Eigenlijk laat ik dan niet blijken wat ik van een situatie vind, hou ik het binnen en ga over mijn eigen grens heen. Dan beschik ik niet meer over de kracht om voor mezelf te staan en oprecht te reageren. Dit gebeurde bijvoorbeeld bij de proefcliënt van een aantal lesdagen gelden en in een telefoongesprek met een kennis. Nadat die ‘situatie’ weer weg is kan ik wel reflectief nagaan wat er is gebeurd en hoe ik hier in het vervolg mee om zou willen gaan. Leerpunt is dus: de verbinding behouden, zodat ik kan blijven reageren en iets van mijn beleving kan teruggeven. Ik zorg er dan voor dat ik niet in het moeras terecht kom. |
| Duidelijkheid in presentie is een punt van aandacht. In de praktijktoets ervaarde ik de ander het lastig vond zich op mij af te stemmen. Door zelf duidelijk te zijn, is het voor de ander makkelijker om het contact aan te kunnen gaan. Overigens ken ik ook de andere kant, dat ik mezelf teveel neerzet en daardoor de ander te weinig ruimte geven om er samen te zijn. Het gaat er dus om te leren steeds passend mezelf ten opzichte van de ander in te brengen. Dat kan door minder na te denken, dan voel ik me vrijer en kan ik spontaner met het moment omgaan. Het advies van Anneke: veel doen! |